‘Futbol, ezilen halkların mutluluğudur.’
Afrika’nın efsane isimlerinden biri George Weah söylemişti
bunu. Afrika’da futbolun anlamını anlatmaya çalışıyordu. Daha önceki yazımda
benim de Güney Amerika ve 3. Dünya ülkeleri için söylemeye çalıştığım şeydi bu.
Kendilerini var edebildikleri en önemli platformlardı çünkü sahalar.
Kendilerini ıspatlardıkları, mutlu oldukları yer olduğu
gibi, aynı zamanda aşağılandıkları, kaybettiklerinde karalar bağladıkları
ortamlar. Futbol, tartışmasız güçlü bir büyü.
8 Temmuz akşamı oynanan Brezilya – Almanya maçı da bu konuda
iyi bir örnekti. Almanya’nın neredeyse yüzyıllardır süregelen istikrarını
kutlamayı bir yana bırakıyorum. Ancak bir gerçek var ki; bu güce karşı, 90
dakika boyunca boyun eğmek zorunda kalan Brezilya halkı hezimetle sarsıldı. 7
gol onlar için üst üste gelen hançer yaraları gibi oldu. Tüm bölgelerden gelen
taraftar fotoğrafları da bunu ıspatlar şekilde.
Iyi oynamak ya da başarısız bir savunma yapmaktan ötesi,
taraftarlar Brezilya’lı futbolcuların yürekleriyle oynamadıklarını düşünüyor. Üstelik
bu başarısızlık ülkedeki ekonomik sıkıntılara karşı tepkileri de yeniden
diriltmeye başlıyor gibi de görünüyor. Almanya’nın her alanda kazanmasının en
önemli nedenlerinden biri olan bu durum, tüm futbolu kurtuluş gibi gören
ülkeler için iyi bir örnek. En başarılı olup, kibirli olmamayı başardığında
herşey çok daha yolunda gidiyor elbette. Alman futbolcuların 1 saniye bile
şımarıklığın menziline girmediklerini gözden kaçırmamak gerek. Ancak ard arda
gelen başarılar, ev sahipliği, seyirci üstünlüğü Brezilya için aynı etkiyi
yapmamış. Kibirle gözleri kararan bir takımın, rüyadan uyandırılmasına şahit
olduk dün akşam.
Bu yenilgi bir çok açıdan, takım olmanın ne demek olduğunu
gösterdi görmek isteyenlere. Dört pasta ceza sahasına girmeyi başararak, bir
makina gibi hala çalışan, ekolünü koruyan Almanya Milli Takımı’nın öğretileri
çoktu. Bazen siz istersiniz, ama sahaya çıkan temsilcileriniz sizin kadar
tutkulu değildir. Almanya’nın yüzyıldır yaşamadığı sıkıntılardan birisi bu. Kısacası
Almanya’nın neden etkili olduğunu, ekollerini taklit eden takımların bile aynı
derece de neden başarılı olamadığını, istikrarın neler yüzünden gelmediğinin
özetiydi maç.
Yani kaybettiyse eğer... Brezilya bir bütün, tümün parçaları olamadığı için kaybetti.
Alabilen aldı…
Alamayanlar için yenilgiler gelene kadar, büyü devam ediyor…