LOKAL TARAFTARLIK, LOKAL DESTEK

- Ligin zirvedeki derbisi ardından (Bursaspor - Galatasaray) -

Derbi; anlamı itibariyle aynı şehrin iki takımı arasında gerçekleşen, her zaman olmasa da, genelde ideolojik temelleri olan büyük maçlara deniyor. Ancak  Türkiye Liginde derbi; ligi yıllardır üst sırada bitirmeyi başarmış, şampiyonlukları fazla olan Galatasaray, Fenerbahçe, Beşiktaş, Trabzonspor’un yani “4 büyükler” dediğimiz, endüstriyel futbol unsurlarının arasında gerçekleşen maçlar anlamında kullanılıyor. Yani 3’ü aynı şehrin takımı, biri de Karadeniz’in takımı olan 4 büyük para döngüsünün arasında gerçekleşen, bu büyük endüstriyel güçle beraber zaman içinde büyüyen taraftarların maçları.

Aslında bundan 4 sene öncesinde bu durum daha kuvvetliyken, endüstriyel yapının futbolun her takımına yavaş yavaş kolunu uzatmasıyla değişmeye başladı. Tabii play off sürecinin de bu heyecanı “sürekli” gerçekleşen derbiler yüzünden öldürmesinin etkisini de görmezden gelemeyiz.

 İngiltere’den hep örnek gösterildiği gibi güçlü bir lokal desteklemenin başlangıçları kendini gösterdi. Anadolu takımları olarak nitelendirilen, İstanbul dışında kalan takımların taraftarları büyümeye, takımları hırslanmaya ve liderlik için “biz de varız!” mesajı vermeye başladılar. Bu, lig için heyecan verici, en önemlisi de taraftar için çok önemli bir değişim oldu. Çünkü aslında futbol, lokal anlamda canlı canlı gidip, kendi renklerini, kendi çimlerinde gösterebilmekten zevk almak temelde. 

Ancak bugüne kadar durum Türkiye liginde farklı işledi. İstanbul’da başlayan futbol endüstirisi, kendi takımlarına taraftarları Türkiye’nin heryerinden topladı. Bu da maçlarına gidemeyen yüzlerce, binlerce futbol taraftarını meydana getirdi. Ancak lokal büyüme, lokal takımların desteklerindeki güçlenme; hem deplasman atmosferlerini yükseltti, hem de maçlarını canlı takip edebilen, kendini gerçekten ait hisseden bir taraftar kitlesi ortaya çıkardı.

Bursaspor ile Galatasaray arasında oynanan macın ardından, izlenimlerim maçın sonucu değil; birbirine taktiksel anlamda benzeyen iki hücumcu ve hırslı takımın futbola dair neler sunduğu açısından oldu.

Birincisi, golü beğendiği için, rakibi alkışlayan taraftarların çoğaldığı bir ligde asıl nedenimiz olan “futbol” zevkinin artması, seyrinin güçlenmesi hem taraftar açısından olumlu hem de endüstirisini yönetenler açısından. Bu aidiyatı güçlü taraftarların; takımını sadece maçlarda değil, aynı zamanda store’larında, ek ürünlerinde ve bir çok alanda takip etmesi demek. Üstelik lokal anlamda hırsla takip edilen takımlar futbolun coğrafya içinde yaygınlığını da sağlamakta. Bursaspor, Gençlerbirliği, Eskişehirspor, Antalyaspor, Kayserispor, Akhisar Beld. Spor gibi takımlar bunlardan sadece bir kaçı.

İkincisi; Bursaspor taraftarının deplasmanı cehenneme çeviren isteği, takım desteği ve inancı gururla seyrettirecek derecede olağanüstüydü. Bu durum Bursaspor taraftarının takımını kazanmaya itmesinde, rakibi Galatasaray’ı zora sokmasında çok büyük rol oynadı. Yani taraftar, görevini gerçekleştirdi. (Drogba’yı, tüm karakteriyle örnek olan bir futbolcuyu ıslıklama kısmı hariç! Hırsı bir sınırda tutmak da önemli.)

Üçüncüsü; Derbi kelimesinin gerçek anlamına uymasa da, sadece 4 büyük takımın maçlarını, zevksiz bile olsa beklemek zorunda olmadığımızı bir kez daha kanıtladı. Kim nasıl gözledi bilemem ama kabul edilsin edilmesin; ligin en coşkulu, futbol seyri yüksek derbisi; yani benim gözümde “lider” derbisi Bursaspor ve Galatasaray arasında gerçekleşen maçlar halini aldı. 

İtiraf etmeliyiz ki, bu tip maçlar değerlidir. Klişeleşmiş söylemleri bitmeyen Hakan Şükür, Tümer gibi isimlerin “futbol zevki iyiydi” diyerek geçiştirmemesi gereken, önemli unsurları olan maçlardır.

Lokal taraftarlığın gücünü anlatmak bir kaç sayfayla bitmez. Bu nedenle devam yazıları olacak bu serimin sonraki yazılarında yurtdışındaki örneklerini de anlatmaya devam edeceğim. Dilerim ki; Türkiye ligi de futbolu hazmetmiş, her köşesinde ateşli taraftarları ve takımlarıyla coşkulu bi sürece girmiştir bu bir kaç yılda.

Bekleyip görelim ... Haydi süper lig!